quinta-feira, 16 de maio de 2013

17 DE MAIO DÍA DAS LETRAS

Dende o Colectivo Terra queremos chamar ás/aos eumesas/es a participar na mobilización que o 17 de Maio percorrerá as rúas de Compostela en defensa do noso idioma. A continuación publicamos os manifestos de Queremos Galego e do Bloco Laranja. 

Queremos Galego


O noso idioma, o galego, é a base fundamental  sobre a que nos sustentamos como pobo. Se deixamos que esa base se estrague, todo canto se  apoia nela, a nosa esencia como galegos e galegas, abaneará como a terra nun sismo devastador.
 Porque non queremos ser estranxeiras na propia patria, atopamos motivos abondo para nos
mobilizar este 17M, entre eles:
 - Un goberno galego que debería promocionar e proxectar a lingua propia de Galiza, mais que en lugar diso  fai xustamente o contrario, levando adiante medidas que só afondan nos retrocesos que o galego está a sofrir. Un goberno que emitiu un Decreto que mingua as posibilidades de uso no ensino a mínimos históricos desde a existencia da Lei
de Normalización Lingüística.
 - Un marco xurídico escaso en canto á protección da lingua galega e das persoas que a falan, e que mesmo así  é burlado de xeito tan esperpéntico como o acaecido recentemente, cando un xuíz que declara sen vergoña ningunha incumprir a Lei que el mesmo debería facer cumprir, insiste na desvergoña conseguindo que se volva xulgar ao Presidente da Mesa pola Normalización Lingüística e Portavoz de Queremos Galego! por lle ter lembrado que debe respectar a Lei, ademais de facela respectar.
 - Un Estado que abafa, promovendo leis que máis parecen de tempos pasados que do século XXI, leis que insisten en relegar a nosa lingua a un segundo, ou mesmo terceiro plano, facendo máis grande a fenda que separa en canto a dereitos ás persoas galegofalantes das que falan a lingua de Castela.
 - Un día a día no que ben percibimos que o galego non se tén en conta, do mesmo xeito que non se tén en conta que é a lingua propia de Galiza, que falamos miles de persoas, e na que queremos vivir con normalidade. Un último e recente exemplo: agora non podemos viaxar pola AP-9 e ler as sinalizacións das peaxes en galego. O único sinal que na nosa lingua existía foi “traducido” hai escasos días.
 Unha lingua rica e fermosa, unha lingua coa que se pode facer ciencia e cantar, unha lingua na que
podemos escribir fermosos versos, libros de matemáticas ou facturas de servizos que empregamos. A nosa lingua. Falémola, amémola, respectémola, defendámola.


 Bloco laranja


 NÓS, AO NOSSO: CRESCER NA NOSSA LÍNGUA PARA ESTAR NO MUNDO

O galego enfrenta dificuldades que tornam óbvio que a sua generalizaçom como língua comum dos galegos e galegas nom vai chegar pola mao de simples campanhas de promoçom sobre o terreno planificadas a poucos anos vista. Estas fam parte da política do pessimismo, da mentalidade derrotista que nos tenhem oferecido todos estes anos. Podíamos ter desfalecido, mas, longe disso, há tempo que estamos em condiçons de afirmar que somos capazes de propor e construir sem necessidade de autorizaçom por parte de nengum poder cultural estabelecido. Demonstramo-lo cada dia, com centros sociais, meios de comunicaçom, escolas, iniciativas legislativas populares e, sobretodo, com umha motivaçom que há de dar mais frutos, porque aninha num movimento que se sente ganhador.  

Sabemos que falar e escrever em galego continua a nom ser nada fácil. Notamo-lo cada vez que pedimos trabalho, que falamos com a Telefónica ou que entramos num restaurante e queremos pedir o que desejamos jantar corretamente em galego. Sabemos que o número global de falantes continua a descer e, mais importante do que isso, que o galego continua a perder presença entre a gente nova, multiplicando-se o problema de forma mui preocupante nas cidades. Sabemos que o monolingüismo em espanhol se fortaleceu e até que continuará a fortalecer-se e que o monolingüismo em galego recuou a ámbitos políticos mui conscientes que nem sequer podemos identificar já com o conjunto da base social nacionalista.

Todo isso sabemos, mas o que sobretodo sabemos é que nom podemos esperar soluçons de quem agora detém algum tipo de responsabilidade política ou cultural na Comunidade Autónoma. Os nossos representantes políticos em geral e o galeguismo institucional em particular nom tenhem desenvolvido um programa minimamente ambicioso para conectar com umha sociedade moderna e nom parece que tenham ideias para começar a fazê-lo. Sem ir mais longe, o novo presidente da Real Academia Galega, Xesús Alonso Montero, nom se cansou de repetir nas duas primeiras semanas à cabeça da instituiçom como agora o galego se precipita a menos velocidade. Nom lhe vamos negar que o problema do galego terá algo que ver com a existência de ricos e de pobres, mas que seja aquela a única mudança que nota desde os anos 70 mostra bem a que nível de distraçom a que chegárom as nossas autoridades. 

Quer por desinteresse quer por falta de projeto destes agentes, há tempo que o reintegracionismo se tornou no verdadeiro gerador de ideias para o movimento normalizador e, em muitos ámbitos urbanos, também em motor da galeguizaçom de muitos jovens. No ano passado, estivemos de parabéns porque abria em Compostela a primeira Escola de Ensino Galego. Este ano, voltamos a estar de parabéns ao conseguir que prosperasse no Parlamento umha iniciativa legislativa popular para ter em conta a nossa pertença à Lusofonia no ámbito do ensino, da diplomacia e das comunicaçons audiovisuais. Com estas duas iniciativas, a do ano passado e a deste, obtemos um bom resumo da vontade que nos inspira: crescer na nossa língua para estar no mundo.

Falta muito que festejar, é verdade, mas isso é o que mais nos entusiasma. Muitas escolas por fazer, muitos centros sociais por abrir e muitas iniciativas para pôr a andar. Por algumha delas voltaremos a estar de parabéns no próximo 17 de maio. Até ali, esperamos-te em qualquer um dos coletivos que conformam Bloco Laranja, o teu lugar para trabalhar pola língua cada dia.